Pedagog szkolny, Pedagog specjalny

Wychowanie to trudny proces. Każdy rodzic chce, aby jego dziecko było szczęśliwe, uśmiechnięte i doświadczyło wielu pozytywnych przeżyć.

Wszystko to, co zadzieje się w dzieciństwie, rzutuje następnie w przyszłości młodego człowieka. Mając na uwadze powiedzenie „Jakie dzieciństwo, takie całe dorosłe życie” my, dorośli chcemy uniknąć błędów wychowawczych wobec własnych dzieci. Jednak nie zawsze jest to możliwe. Szczególnie w obecnej rzeczywistości, która nie pomaga nam w radzeniu sobie z bieżącymi sprawami, problemami i wyzwaniami, które przed nami stoją. Pamiętajmy, że nasze niepowodzenie nie oznacza porażki! Należy jedynie wyciągnąć wnioski i działać dalej!
Jednak zdarzają nam się sytuacje, w których nie słuchamy próśb i sygnałów wysyłanych przez nasze dzieci. A ich zachowanie jest zawsze odzwierciedleniem tego, co dzieje się w domu, w naszym życiu, jakie relacje zbudowaliśmy. Dlatego poniżej zamieściłam apel naszych dzieci, które być może nie zawsze wszystko rozumieją, ale na pewno czują i przeżywają nasze, dorosłych zachowania i postępowania wobec nich. Zachęcam Państwa do lektury!

Apel Twojego Dziecka według Janusza Korczaka:

• Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego czego się domagam. To tylko próba z mojej strony.
• Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję – poczucia bezpieczeństwa.
• Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko Ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jeszcze jest możliwe.
• Nie rób ze mnie większego dziecka niż jestem. To sprawia, że przyjmuję postawę głupio dorosłą, żeby udowodnić, że jestem duży.
• Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy.
• Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.
• Nie wmawiaj mi, że błędy które popełniam są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu wartości.
• Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że cię nienawidzę. Czasami mówię to, by przyciągnąć Twoją uwagę.
• Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed Tobą bronić i zrobię się głuchy.
• Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie zawiedziony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.
• Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To dlatego nie zawsze się rozumiemy.
• Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.
• Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i tracę całą swoją wiarę w Ciebie.
• Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę Cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić Cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej.
• Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.
• Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na Twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia.
• Nie wyobrażaj sobie, że przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej Ci się nie śniło.
• Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.
• Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem jak trudno dotrzymywać mi kroku w tym galopie, ale zrób co możesz, żeby się udało.
• Nie bój się miłości. Nigdy.

Drodzy Rodzice!!!

„Dzisiejsze dziecko”
Dzisiejsze nieśmiałe dziecko, to to, z którego wczoraj się śmialiśmy.
Dzisiejsze okrutne dziecko, to to, które wczoraj biliśmy.
Dzisiejsze dziecko, które oszukuje, to to, w które wczoraj
nie wierzyliśmy.
Dzisiejsze zbuntowane dziecko, to to, nad którym się wczoraj znęcaliśmy.
Dzisiejsze zakochane dziecko, to to, które wczoraj pieściliśmy.
Dzisiejsze roztropne dziecko, to to, któremu wczoraj dodawaliśmy otuchy.
Dzisiejsze serdeczne dziecko, to to, któremu wczoraj okazywaliśmy miłość.
Dzisiejsze mądre dziecko, to to, które wczoraj wychowaliśmy.
Dzisiejsze wyrozumiałe dziecko, to to, któremu wczoraj przebaczyliśmy.
Dzisiejszy człowiek, który żyje miłością i pięknem, to dziecko, które wczoraj żyło radością.

Ronald Russell